Bennie 2

In de zaal van Hotel van der Maas zat hij onder een grote hoepelrok. Warm had hij het, maar hij was ook niet voor niets de zoon van een warme bakker. De muziek speelde, maar toen hij plotseling het geluid van een mondharmonica hoorde was dat het teken dat hij onder de rok vandaan moest komen.

Iedereen begon al gelijk te roepen Benny, Benny, zonder dat hij zijn naam al gezegd had. Voorzitter Jan Oude Veldhuis gaf hem zijn Prinsenmedaille. Een mooie toespraak had hij. ”Ik bin de schreeuwlelijk van het koor Jong Ootmarsum” zei hij en dat klopte wel, want tijdens het carnaval was hij altijd te horen.

Nu, jaren later, is er nog steeds niet veel veranderd. Ook dit jaar was er weer een KOSC-carnaval bij Hotel Blokhuis Rolink. Natuurlijk was Prins Benny II met zijn gevolg hierbij ook uitgenodigd. Een Prins met veel plezier en lol was hij. Altijd goed te pas. Altijd duidelijk aanwezig. Altijd? Op de 11e van de 11e bij zijn afscheid schitterde hij door afwezigheid. Waar was onze Hoogheid?

Thuis, hij had zich vertild aan een paar spoorbielsen. Het was hem in de rug geschoten. Geen stap kon hij verzetten. De Technische commissie heeft toen een telefoonverbinding gemaakt en iedereen in Hotel Bosch kon zijn afscheidsgroet horen en hij wenste ons nog een gezellige avond.

Vanuit de verte is er die avond geregeld geproost op de gezondheid van Prins Benny II.